Στης «μαντρωμένης» το μαντρί….σφάζεται η λογική

Πέραν της άκρως ιλαρής ατμόσφαιρας που δημιούργησε η ανακάλυψη της «μαντρωμένης Κόρης» υπάρχουν και οι πολύ, μα πολύ σοβαρές πλευρές της της υπόθεσης, που πλήττουν καίρια το κύρος του ΥΠΠΟ και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας (ιδίως της νεότευκτης  και πολύ σημαντικής «Υπηρεσίας Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας»…κλπ)

1. Η δικαστική πλευρά. Στο δικαστήριο, αν ποτέ αυτό γίνει, θα χρειαστεί η εκτίμηση από την αρμόδια Υπηρεσία. Τι πρόκειται να εκτιμηθεί τότε; Αφού πρόκειται περί κιβδήλου, κακού αντιγράφου της Πεπλοφόρου της του Μουσείου Ακροπόλεως, Αν θεωρηθεί αυθεντική η «Κόρη της στάνης», τότε οι κατηγορούμενοι πάνε μέσα για κακούργημα αφού κοστολογείται για άκουσον-άκουσον 12.000.000 ευρώ!!!. Στην πραγματικότητα δεν θα κόστιζε σε Γκρίκ-Αρτ στο Μοναστηράκι παραπάνω από 1.000 ευρώ (και πολλά λέω…). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κακουργηματική κατηγορία δεν θα μπορέσει να σταθεί, επειδή δεν θα βρεθεί εχέφρων αρχαιολόγος που θα γίνει ρεζίλι και θα εκτιμήσει την «Κόρη» ως αυθεντική. Βεβαίως τα Δονκιχωτικά φαιδρά επιχειρήματα περί της αυθεντικότητας του οφθαλμοφανούς πλαστού δεν αξίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού διότι θυμίζουν ασφαλίτη της δεκαετίας του 1950.

2. Η αστυνομική πλευρά. Το «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως» ποιάν υπηρεσία του ΥΠΠΟΤ συμβουλεύτηκε εγγράφως περί της γνησιότητάς της «Μαντρωμένης» και πότε. Υπάρχει, άραγε, δημόσιο έγγραφο που να πιστοποιεί ότι Το Εύρημα του 21ου αι. είναι αυθεντικό, και ποιοί το συνέταξαν και το υπέγραψαν; Γιατί το «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως» (μαζί και το ΥΠΠΟΤ) δεν παρουσιάζουν επίσημα το εύρημα με σχετικό δελτίο τύπου και καλύτερες φωτογραφίες και περισσότερες λεπτομέρειες, αν είναι τόοοοοοοοσο βέβαιοι περί της αυθεντικότητας της Κόρης, που υπενθυμίζω ότι συνοδεύτηκε (σύμφωνα με την Ασφάλεια, βεβαίως) από χρηματική εκτίμηση 12.000.000. Θα ήταν βέβαια καλό να μάθουμε σε ποιούς προοριζόταν να πωληθεί στην πραγματικότητα η «Μαντρωμένη Κόρη», ποιοι την εποχή αυτή προσπαθούν να ξεπλύνουν μαύρο χρήμα, αγοράζοντας λαθραία αρχαία,έστω και αν αυτά αποδεικνύονται ψεύτικα.

3. Η αρχαιολογική πλευρά. Όλοι μας, εννοώ οι αρχαιολόγοι, έχουμε το δικαίωμα στο μεγάλο λάθος. Σε τέτοια λάθη έχουν υποπέσει κορυφαίοι αρχαιολόγοι και φημισμένα Μουσεία. Το γενναίο είναι να παραδεχόμαστε και να αποκαλύπτουμε τα σφάλματά μας, ειδικά σε περιπτώσεις που μπορεί να έχουν άμεσες και άσχημες επιπτώσεις σε άλλους. Γι’ αυτό δεν κατανοώ τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι «συνάδελφοι» αν δεν επιχαίρουν, τουλάχιστον υπομειδιούν  για το τραγικό λάθος του/της συναδέλφου που χαρακτήρισε την Μαντρωμένη Κόρη αυθεντική, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας. Εννοώ, αν ποτέ υπήρξε αυτό το λάθος, αν είναι μόνο ατυχές λάθος και όχι επιβεβλημένο εκ των πολύ άνωθεν σφάλμα για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα -και ο νοών νοείτω-.

4. Η Συνδικαλιστική (λέμε τώρα…) πλευρά. Την στιγμή που βάλλεται το κύρος του ΥΠΠΟΤ και των αρχαιολόγων του, ο ΣΕΑ ζήτησε, ευκαιρίας δοθείσης με την χτεσινή συνέλευση, να μάθει λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα ή για μία ακόμη φορά άραξε στα κιλά του;

Τέλος, με ασφαλίτικου τύπου χαζομάρες και μπούρδες περί ρωμαϊκού αντιγράφου (πήλινου!!!), τεκμηρίωσης της αυθεντικότητας μέσω αναλύσεων, κλπ.,  δεν πρόκειται να ασχοληθώ.